Budujesz lub remontujesz dom? A może planujesz budowę lub renowację budynku biurowego bądź usługowego? Prawdopodobnie zastanawiasz się, jaki rodzaj elewacji murowanej sprawdzi się w Twoim przypadku najlepiej. Do najpopularniejszych obecnie rozwiązań należą ceramiczna cegła elewacyjna, klinkier oraz cegły wapienno-piaskowe. Które z wymienionych rozwiązań zapewni największą trwałość? O czym musisz pamiętać, planując wykonanie elewacji? Tego wszystkiego dowiesz się już za chwilę!
Elewacja murowana – materiały
Planując wykonanie elewacji murowanej, na rynku budowlanym najprawdopodobniej napotkasz na trzy najpopularniejsze rodzaje materiałów:
- cegły elewacyjne, zwane również cegłami licowymi,
- cegły klinkierowe (klinkier),
- cegły wapienno-piaskowe, nazywane silikatami.
Niezależnie od tego, na który z wymienionych materiałów się zdecydujesz, powinieneś pamiętać, że rodzaj wykończenia elewacji najlepiej jest określić już na etapie projektowania konstrukcji budynku. Dlaczego? Cegły elewacyjne, klinkier czy silikaty najłatwiej (i najtaniej) jest wymurować, gdy ściany składają się z trzech warstw – z czego warstwa zewnętrzna stanowi elewację.
Planujesz obmurowanie istniejącego już budynku? Zabieg taki jest jak najbardziej wykonalny, jednak znacznie bardziej pracochłonny i kosztowny. Wykonanie elewacji murowanej w istniejącym budynku wymaga zwykle dobudowania elementu, na którym będzie można oprzeć cegły – dodatkowego odcinka fundamentu lub belki podwalinowej.
Cegły licowe, klinkierowe i wapienno-piaskowe – charakterystyka
Silikaty, czyli cegły wapienno-piaskowe produkowane są z użyciem naturalnych surowców (wapna i pasku kwarcowego). Wyróżniają się niejednorodną powierzchnią, która może przypominać kamień łupany. Ich najważniejszymi zaletami są duża odporność mechaniczna oraz niska cena.
Do produkcji cegieł elewacyjnych (licowych) i cegieł klinkierowych Lode używa się wyselekcjonowanych gatunków gliny sezonowanej. Dzięki temu obydwa rodzaje cegieł wyróżniają się bardzo niską nasiąkliwością – w przypadku cegieł licowych mieści się ona w przedziale 6-12%, w przypadku klinkieru jest niższa niż 6%. Za sprawą niewielkiej nasiąkliwości cegły są wyjątkowo odporne na niekorzystne warunki atmosferyczne. Co więcej, obydwa rodzaje cegieł są odporne na działanie ognia (niepalne) i nie tracą swojej barwy pod wpływem promieni słonecznych. Zarówno cegły licowe, jak i klinkierowe mogą występować w wersji szkliwionej bądź angobowanej.
Co je różni? Przy produkcji klinkieru spiekane są wszystkie boki cegły; przy produkcji cegieł licowych – jedynie dwa. Wpływa to na większą wytrzymałość cegieł klinkierowych, które w przeciwieństwie do cegieł elewacyjnych, mogą być wykorzystywane nawet do wymurowania kominów. Ponadto, cegły istotnie różnią się wyglądem.
Licówki prezentują się niczym stare, wypalane tradycyjnymi sposobami i ręcznie formowane cegły – w ich strukturze można zauważyć resztki wypalonego węgla. Ten charakterystyczny wygląd sprawia, że cegły elewacyjne wykorzystuje się chętnie w budynkach stylizowanych na lofty – zarówno w elewacji, jak i do ozdoby ścian wewnętrznych. Klinkier charakteryzuje się gładszą, równomierną powierzchnią, przez co często uznawany jest za materiał bardziej elegancki.
